Tenniselleboog, oorzaken en behandeling - Operatie

Wat is een tenniselleboog?

Overbelasting in bepaalde beroepen met specifieke en repetitieve draaibewegingen van de onderarm (poetsvrouw/mecanicien/...), maar ook veelvuldig gebruik van een computermuis kunnen zorgen voor een chronische last aan de buitenzijde van de elleboog. 

Klachten en behandeling

Veelal zijn de klachten reeds langer sluimerend aanwezig. Hinder is in belangrijke mate aanwezig in rust, voor en/of na de belasting. We maken onderscheid tussen gelocaliseerde last aan de laterale zijde van de elleboog enerzijds en al dan niet gecombineerde uitstralende last over de onderarm tot aan de II en IIIe vinger aan de bovenzijde anderzijds. In het eerste geval gaat het over een aanhechtingsproblematiek van de verschillende strekkers van de vingers en pols en dit specifiek ter hoogte van de buitenzijde van de elleboog. Deze peesontsteking vertoont meestal een chronische componente (tendinose) met intermittente of plotse acute opstoot (tendinitis).  Bij de uitstralende last over de onderarm moet ook gedacht worden aan inklemming van de diepe tak van de nervus radialis (nervus interosseus posterior=NIOP) en dit ter hoogte van de supinator spier en fascia. (Fig. 24) Soms komt deze problematiek zelfs exclusief voor zonder tenniselleboog! Diagnostiek van een tenniselleboog en/of NIOP gebeurt door radiografie en echografie. Soms is een aanvullende NMR scan aangewezen. Sowieso wordt een tenniselleboog steeds initieel conservatief behandeld. Lokale ontstekingswerende behandeling met NSAID gel en/of NSAID via de mond. Tevens gebruik van een type brace (Epipoint), zo nodig aangevuld met 1 tot 3 lokale infiltraties met corticoïd.

Telkens wordt ook intensieve kinesitherapie met stretching van de extensoren opgestart. Indien deze conservatieve behandeling over een voldoende lange periode faalt, kan een operatieve procedure worden voorgesteld. Deze gebeurt onder locoregionale plexus verdoving (van de arm) en via het dagziekenhuis. Hierbij wordt de tractie (spanning) thv de aanhechtingsplaats losgemaakt en de aanhechtingsplaats zelf opgefrist zodat een nieuw littekenweefsel kan ontstaan zonder continue inflammatoire reactie. In dezelfde tijd kan ook de nervus radialis (NIOP) worden vrijgelegd, zo nodig. Postoperatief wordt een relatief immobiliserend verband aangelegd met watte en dit voor een periode van 2 weken. (uitzonderlijk een gips). Nadien kan zelf de revalidatie worden opgestart. Een totale werkongeschiktheid tussen 2 en 3 maand wordt vooropgesteld. In het geval van enkel vrijleggen van de nervus radialis (NIOP) wordt een onmiddellijke revalidatie opgestart zonder periode van immobilisatie.

Deze content werd geschreven door : Dr. Arne Decramer, Dr. Stijn Muermans, Dr. Karel Willems